قرآن كريم كتاب آسماني ما مسلمانان كه آخرين وحي مكتوب به آخرين رسول خداست، كامل‌ترين كتاب راهنماي بشريت در همة ابعاد زندگي است.

با مقايسة كتب آسماني اديان زنده جهان به صراحت درمي‌يابيم كه قرآن، كتابي است از گذشته و براي حال و آينده، آينده‌اي كه خود وعدة ميراث برروي زمين و حكومت آن را به صالحان داده است، اين كتاب آسماني، وعده‌ها ، نويدها و بشارات زيادي را در مورد آيندة جهان، ظهور حضرت مهدي (ع) و برپايي حكومت الهي به وي داده است.

به عنوان نمونه به آياتي چند از قرآن كريم كه بشارتهايي در اين زمينه داده است، همراه با بيان ائمه معصومين، اشاره مي‌كنيم:

« ((ايمان به غيب)) 1- سوره بقره آيه 4 : ( اَلّذينَ يُؤْمِنونَ بِالْغَيْبَ ) يعني: كسانيكه به غيب ايمان دارند، امام صادق (ع) درباره اين آيه مي فرمايند: منظور از غيب همانا حجّت و امام پنهان وغايب مي باشد.

2- سوره زخرف آيه 28: ( وَ جَعَلَها كَلِمَةً باقِيَةً في عقبه لَعَلَّهُم يَرْجِعونَ ) يعني: قرار داد آن را سخني باقي و استوار در پشت نسلش كه اميد است برگردند، امام علي (ع) در باره اين آيه مي فرمايند: اين آيه در باره ما نازل شده است، خداوند امامت را در پشت و نسل حسين (ع) تا روز قيامت قرار داد.

3- سوره تكوير آيه 15 و 16:( فَلا اُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ الْجَوارِ الْكُنَّسِ ) يعني: سوگند به ستارگان حركت كننده پنهان شونده ام … امام باقر(ع) در معني اين آيه مي فرمايند: مقصود امامي است كه در سال 260 خود را از مردم پنهان مي كند. (يادگار هميشه جاويد خدا):( بقية ا… خيرٌ لكم ان كنتم مومنين)( باقي ماندة (يادگار) خداوند براي شما بهتر است، اگر كه ايمان آورده باشيد.

(حكومت شايستگان زمين):( ولَقَد كتبنا في الزبور من بعدالذكر اِن الارضَ يَرثُها عبادي الصالحون)( ما در زبور داوود ، ‌بعد از (تورات) ، نوشته‌ايم كه سرانجام، زمين (و حكومت روي زمين) به دست بندگان شايسته ما افتد).

شيخ طبرسي دربارة آيه فوق درتفسير( مجمع البيان) نقل كرده‌اند كه امام محمد باقر(ع) فرمود:( اين بندگان شايسته كه وارثان ( و مديران) زمين مي‌شوند ، اصحاب مهدي (ع) هستند در آخرالزمان).

موضوع غيبت بي سابقه نيست و تنها براي امام زمان مقرّر نشده بلكه برخي از پيامبران و حجّتهاي الهي در گذشته بنا به مصلحتي دوراني را در غيبت گذرانده اند. مثلاً حضرت عيسي مدّتي است كه در غيبت به سر مي برد، همچنين در تاريخ و كتب اسلامي مي خوانيم كه حضرت خضر و الياس (ع) زنده هستند و دور از نظرها به سر مي برند و غايب اند و باز داستان اصحاب كهف را مي بينيم كه چند جوان با ايمان براي حفظ ايمان خود از بت پرستي از قوم خود كناره گرفتند و بعد از 309 سال آشكار گشتند.

امام از سال 255 كه ولادت يافت از ديد عموم پنهان شد، امّا چون تا سال 329ه. ق با واسطه هايي با مردم ارتباط داشتند 74 سال ابتداي زندگي ايشان را غيبت صغري مي گويند، البتّه در آغاز غيبت صغري ميان دانشمندان و علما اختلاف است و سه نظر وجود دارد: گروهي مانند شيخ مفيد آغاز غيبت صغري را هنگام ولادت ايشان به شمار آورده اند، زيرا از همان سالهاي آغازين ايشان غيبتي نسبي داشت با اين نظر دوره غيبت صغري 74 سال مي شود از آغاز ولادت تا پايان سفارت آخرين نايب.

برخي بر اين باورند كه غيبت صغري از سال 260 ه. ق سال درگذشت امام حسن عسگري (ع) آغاز شد كه بر اين عقيده طول دوران صغري 69 سال است، گروهي آغاز زمان غيبت را زماني مي دانند كه مأموران خليفه به منزل حضرت در سامرا هجوم آوردند تا وي را دستگير كنند وي در همان زمان در سرداب رفت و همان جا از ديده ها پنهان شد.

حضرت مهدي (ع) در سال 329ه.ق در نامه اي به جناب علي بن محمّد سمري (آخرين نايب ) اتمام نيابت خاص و شروع غيبت كبري را اعلام كردند، آن حضرت در اين نامه تأكيد مي كنند كه پايان غيبت كبري و ظهور تنها موكول به اذن خدا است.

ظهور منجي از نشانه هاي قاعده لطف خداوند است و خداوند كريم نيز اين قاعده را شامل حال بندگان خود خواهد كرد. پيامبراسلام (ص) در اين خصوص فرمودند: “حتي اگر فقط يك روز از عمر زمين باقي مانده باشد، خداوند مردي از ما را خواهد فرستاد كه جهان را پر ازعدل كند آنگاه كه پر از ظلم شده باشد.

روشن است كه هدف از ارسال رسولان و بعثت انبيا هدايت به راه راست و بيم دادن و بشارت دادن و رفع اختلاف ها و اجراي عدالت و قسط است. (ان علينا للهدي) همانا، بر ماست هدايت كردن، اين آيه شريفه از مواردي است كه دلالت دارد بر اينكه هدايت، از جمله صفاتي است كه از ساحت قدسي خداوند جدايي ناپذير است.

به اميد روزي كه منجي عالم بشريت ، صاحب عصر و الزمان حضرت حجه ابن الحسن عسكري  ( روحي و ارواحنا المقدمه الفداء ) ظهور كنند و  عالم را نجات بخشند .