بارخدايا ؛ چقدر خوبه كه بي نيازي و به هيچ كسي نياز نداري .

چقدر خوبه كه كريمي و به همه كمك مي كني .

چقدر خوبه كه به چه كنم ، چه كنم گرفتار نيستي .

چقدر خوبه كه دلت نميگيره و . . .   .

خدايا چقدر بده كه ما آدما نيازمنديم و ناگزيريم روز و شب براي نيازامون رو بزنيم ؛ آيا درست بشه يا نه .

چقدر بده كه ما آدما گناهكاريم و روسياه و به تنها كسي هم كه بي نياز مطلقه به خاطر شرمساري گناهانمون نميتونيم با اطمينان چيزي ازش بخوايم .

چقدر بده كه بعضي مواقع از چه كنم ، چه كنم هاي روزگار و سردرگمي كارهامون مستأصل ميشيم .

چقدر بده كه ما آدما گاهي اونقدر گرفتاريم كه از شدت گرفتاريمون دلمون به اندازه يه دريا ميگيره و هيچ چاره اي هم براي رفع دلتنگي و نيازمنديمون پيدا نميكنيم .

خدايا بي پناهي چقدر سخته  . كمك خواستن و دست خالي برگشتن چقدر سخته .

چه خوبه كه هستي اي خدا . باش و كمكمون كن . توكل به ذات مقدس خودت .

پناه به خودت . چقدر خوب ميشد اگر كه نذاري از پيشت دست خالي برگرديم .